Ultradźwięki

Technika kontroli ultradźwiękowej pozwala na kontrolę objętościową materiałów, a co za tym idzie określenie stanu integralności części i komponentów również w ich wnętrzu poprzez ustalenie głębokości, charakteru, rozmiaru i położenia wszelkich nieciągłości i wad. Operacja ta odbywa się za pomocą sondy ultradźwiękowej lub przetwornika, który zawiera określony element (kryształ piezoelektryczny) zdolny do przekształcenia impulsu elektrycznego w wibrację mechaniczną. Kryształ generuje fale dźwiękowe, które są przekazywane do kontrolowanego komponentu. Ewentualne echo odbite lub echo tła są ponownie wychwytywane przez przetwornik, który tym razem przekształca wibrację, czyli energię mechaniczną, w impulsy elektryczne. Za pomocą kabla połączeniowego są one przenoszone z powrotem do urządzenia, które je wzmacnia i sprawia, że są widoczne w postaci oscylogramu odpowiednio przenoszonego na ekran ciekłokrystaliczny lub plazmowy. W sektorze kolejowym monitoring ultradźwiękowy jest również przeprowadzany przy użyciu systemów ultradźwiękowych zamontowanych na taborze, które przeprowadzają weryfikację integralności szyn w ruchu (z prędkością kilkudziesięciu km/h), odpowiednich do pozyskiwania i analizy danych dotyczących obecności wad i anomalii strukturalnych szyn w fazie dynamicznej i w czasie rzeczywistym. W ramach drugiego etapu tej analizy punkty krytyczne wykryte przez tabor są sprawdzane za pomocą narzędzi ręcznych.